Demirci
Demirci İlçesi
İlçenin yeri: Ege Bölgesi'nin İç Batı Anadolu bölümünde yer alır. Doğu ve kuzeydoğusunda Kütahya, kuzeyinde Balıkesir illeri, güneyinde Selendi ve Kula ilçeleri, batısında Gördes ve kısmen Köprübaşı İlçeleri ile çevrilidir.Tarihçesi: Muhtemelen; Yontma Taş, Cilalı Taş, Bakır ve Tunç devirlerini yaşamış yerleşim alanı olduğu sanılmaktadır. Çataloluk, Danişmentler, Gömeçler, Yabacı ve Kargınışıklar köyleri civarında bulunan mağaralardaki insan yaşantısı belirtilerinden Demirci ve çevresinin bakır ve tunç devirlerini de yaşadıkları anlaşılmaktadır. İcikler Kasabasındaki “ Sidas Harabeleri ” Frig, Lidya ve Pers İmparatorluklarına ait medeniyetlerin varlığına işaret etmektedir. M.Ö. 333 yılından itibaren Makedon Kralı Büyük İskender, M.Ö. 190 yılından sonra ise; Bizans (Doğu Roma) dönemlerini gören İlçe, Türklerin 1071 Malazgirt Zaferi'nden sonra 1074 yılından itibaren Türklerin egemenliğine giren Demirci, 131O yılından sonra Anadolu Beylikleri'nin egemenliğine girmiştir. Saruhanoğlu Çuha Bey, onun ölümünden sonra oğlu Devlethan, onun ölümünden sonra da Yakup Çelebi Demirci ve yöresinin hakimi olmuştur. Saruhanoğulları'nın hakimiyeti 1412 yılında son bulmasıyla 1920 yılına kadar Osmanlı egemenliğinde kalmıştır.
21 Temmuz 1920'de Yunan orduları tarafından işgal edilen ilçe 10 günlük esaretten sonra Kuva-yı Seyyare ile Çerkez Etem kuvvetleri tarafından işgalden kurtarıldı. Ancak; bir yıl özgür yaşadıktan sonra 7 Temmuz 1921'de takviye edilmiş Yunan kuvvetleri şehri tekrar işgal ettiler. 30 Ağustos 1922'de kesin kurtuluşa kadar böylece dört kez işgal edildi. Zamanın Kaymakamı İbrahim Ethem (AKINCI)'nın Demirci'nin kurtuluşunda çok önemli çabaları olmuştur.
Yüzölçümü:1233 km2 (Yeniköy'ün Kütahya/Simav ilçesine,Kuyucakkarapınar Köyünün Gördes ilçesine bağlandıktan sonra takriben 1220 km. kalmıştır.) Deniz seviyesinden yüksekliği:850 m.
İklimi:Borlu ve İcikler kasabaları çevresinde akdeniz iklimi görülürken, kuzeye ilçe merkezine doğru gittikçe iklim sertleşerek karasal iklime dönüşmektedir. Mart, Nisan ve Ekim aylarında bol yağışlar görülür. Aralık ve Ocak ayları soğuk, zaman zaman karlı geçer. Yıllık ortalama yağış 701 mm.'dir.
Yeryüzü biçimi: Kapalı havza durumunda olan ilçe; kuzeydoğuda Kütahya ile
Manisa il sınırını oluşturan Demirci ve Simav Dağları'nın Akçakertik (en yüksek yeri 1502 m.) doğuda Demirci Simav Dağları, kuzeyde Türkmen Dağı,Batıda Çomaklı Tepesi, güneybatıda Asi Tepe (1527 m.) ve güneydoğuda Yağcı Dağları (1511 m.) ile çevrilidir.
İlçede kuzeyden güneye akmakta olan Demirci Çayı, Demirci Dağından gelen Bağ Deresi ile doğudan gelen Ilıca Deresi'nin birleşmesiyle meydana gelmiş olup Demirköprü Barajına ulaşır. Ayrıca Demirköprü Barajına; Gümele Deresi, Değirmen Dere, Iklıkçı Dereleri, Alaağaç Deresi, Çağıllar Deresi, Aziz Deresi ve Minnetler dereleri dökülür.
Nüfusu: ilçe merkezi 21.339, Borlu, İcikler kasabaları ve köylerin nüfusu 38.506 olmak üzere toplam 59.845'i bulmaktadır. İlçenin 22 mahallesi, 4 belediyelik kasabası ile 95 köyü vardır. İlçenin nüfusu kalabalık kasaba ve köylerinden bazıları şunlardır: Borlu, İcikler, Mahmutlar, Durhasan, Kılavuzlar, Kuzuköy, Üşümüş, Minnetler, Kargınışıklar, Esenyurt ve Köylüce'dir.
Belediye teşkilatı: İlçe merkezi ile Borlu, İcikler, Durhasan ve Mahmutlar beldelerinde belediye teşkilatı vardır. İlçe Merkezinde belediye teşkilatı ilk kez 1878 yılında kurulmuştur.
Ekonomisi:İlçe halkının en önemli geçim kaynağını el ve makine halı imalatı teşkil etmektedir. İlçe genelinde 10.000 civarında el halısı tezgahı vardır. Köy halkının çoğunluğu geçimini tütün, tarıma dayalı diğer ürünleri üreterek sağlamaktadır. Süt inekçiliği ve son yıllarda tavukçuluk faaliyetleri artmıştır. İlçede meyve üretimi de önemli yer tutmaktadır. Üretilen meyvelerin başında elma, kiraz, ayva, antep fıstığı, hünnap, figani efendi eriği ve yayla bağcılığı gelmektedir. İlçenin muhtelif köylerindeki kalkındırma kooperatifleri üreticilerin ürünlerini daha ekonomik değerlendirilmesine çalışılmaktadır. İlçe ekonomisine bir diğer katkı ise feldispat madenidir. Mahmutlar, Çanakçı, Söğütçük ve Kovancı köylerinden çıkartılan madenler seramik sanayiinde değerlendirmek üzere fabrikaların bulunduğu illere sevk edilmektedir.Turistik yerleri: İcikler kasabası yakınlarındaki Sidas Harabeleri, Delikliyar ve Fadıllı Mağaraları başta gelmektedir. Başalan ve Güldürdek ormaniçi dinlenme parkları görülmeye değer mesire yerleridir
İlçenin yeri: Ege Bölgesi'nin İç Batı Anadolu bölümünde yer alır. Doğu ve kuzeydoğusunda Kütahya, kuzeyinde Balıkesir illeri, güneyinde Selendi ve Kula ilçeleri, batısında Gördes ve kısmen Köprübaşı İlçeleri ile çevrilidir.Tarihçesi: Muhtemelen; Yontma Taş, Cilalı Taş, Bakır ve Tunç devirlerini yaşamış yerleşim alanı olduğu sanılmaktadır. Çataloluk, Danişmentler, Gömeçler, Yabacı ve Kargınışıklar köyleri civarında bulunan mağaralardaki insan yaşantısı belirtilerinden Demirci ve çevresinin bakır ve tunç devirlerini de yaşadıkları anlaşılmaktadır. İcikler Kasabasındaki “ Sidas Harabeleri ” Frig, Lidya ve Pers İmparatorluklarına ait medeniyetlerin varlığına işaret etmektedir. M.Ö. 333 yılından itibaren Makedon Kralı Büyük İskender, M.Ö. 190 yılından sonra ise; Bizans (Doğu Roma) dönemlerini gören İlçe, Türklerin 1071 Malazgirt Zaferi'nden sonra 1074 yılından itibaren Türklerin egemenliğine giren Demirci, 131O yılından sonra Anadolu Beylikleri'nin egemenliğine girmiştir. Saruhanoğlu Çuha Bey, onun ölümünden sonra oğlu Devlethan, onun ölümünden sonra da Yakup Çelebi Demirci ve yöresinin hakimi olmuştur. Saruhanoğulları'nın hakimiyeti 1412 yılında son bulmasıyla 1920 yılına kadar Osmanlı egemenliğinde kalmıştır.
21 Temmuz 1920'de Yunan orduları tarafından işgal edilen ilçe 10 günlük esaretten sonra Kuva-yı Seyyare ile Çerkez Etem kuvvetleri tarafından işgalden kurtarıldı. Ancak; bir yıl özgür yaşadıktan sonra 7 Temmuz 1921'de takviye edilmiş Yunan kuvvetleri şehri tekrar işgal ettiler. 30 Ağustos 1922'de kesin kurtuluşa kadar böylece dört kez işgal edildi. Zamanın Kaymakamı İbrahim Ethem (AKINCI)'nın Demirci'nin kurtuluşunda çok önemli çabaları olmuştur.
Yüzölçümü:1233 km2 (Yeniköy'ün Kütahya/Simav ilçesine,Kuyucakkarapınar Köyünün Gördes ilçesine bağlandıktan sonra takriben 1220 km. kalmıştır.) Deniz seviyesinden yüksekliği:850 m.
İklimi:Borlu ve İcikler kasabaları çevresinde akdeniz iklimi görülürken, kuzeye ilçe merkezine doğru gittikçe iklim sertleşerek karasal iklime dönüşmektedir. Mart, Nisan ve Ekim aylarında bol yağışlar görülür. Aralık ve Ocak ayları soğuk, zaman zaman karlı geçer. Yıllık ortalama yağış 701 mm.'dir.
Yeryüzü biçimi: Kapalı havza durumunda olan ilçe; kuzeydoğuda Kütahya ile
Manisa il sınırını oluşturan Demirci ve Simav Dağları'nın Akçakertik (en yüksek yeri 1502 m.) doğuda Demirci Simav Dağları, kuzeyde Türkmen Dağı,Batıda Çomaklı Tepesi, güneybatıda Asi Tepe (1527 m.) ve güneydoğuda Yağcı Dağları (1511 m.) ile çevrilidir.
İlçede kuzeyden güneye akmakta olan Demirci Çayı, Demirci Dağından gelen Bağ Deresi ile doğudan gelen Ilıca Deresi'nin birleşmesiyle meydana gelmiş olup Demirköprü Barajına ulaşır. Ayrıca Demirköprü Barajına; Gümele Deresi, Değirmen Dere, Iklıkçı Dereleri, Alaağaç Deresi, Çağıllar Deresi, Aziz Deresi ve Minnetler dereleri dökülür.
Nüfusu: ilçe merkezi 21.339, Borlu, İcikler kasabaları ve köylerin nüfusu 38.506 olmak üzere toplam 59.845'i bulmaktadır. İlçenin 22 mahallesi, 4 belediyelik kasabası ile 95 köyü vardır. İlçenin nüfusu kalabalık kasaba ve köylerinden bazıları şunlardır: Borlu, İcikler, Mahmutlar, Durhasan, Kılavuzlar, Kuzuköy, Üşümüş, Minnetler, Kargınışıklar, Esenyurt ve Köylüce'dir.
Belediye teşkilatı: İlçe merkezi ile Borlu, İcikler, Durhasan ve Mahmutlar beldelerinde belediye teşkilatı vardır. İlçe Merkezinde belediye teşkilatı ilk kez 1878 yılında kurulmuştur.
Ekonomisi:İlçe halkının en önemli geçim kaynağını el ve makine halı imalatı teşkil etmektedir. İlçe genelinde 10.000 civarında el halısı tezgahı vardır. Köy halkının çoğunluğu geçimini tütün, tarıma dayalı diğer ürünleri üreterek sağlamaktadır. Süt inekçiliği ve son yıllarda tavukçuluk faaliyetleri artmıştır. İlçede meyve üretimi de önemli yer tutmaktadır. Üretilen meyvelerin başında elma, kiraz, ayva, antep fıstığı, hünnap, figani efendi eriği ve yayla bağcılığı gelmektedir. İlçenin muhtelif köylerindeki kalkındırma kooperatifleri üreticilerin ürünlerini daha ekonomik değerlendirilmesine çalışılmaktadır. İlçe ekonomisine bir diğer katkı ise feldispat madenidir. Mahmutlar, Çanakçı, Söğütçük ve Kovancı köylerinden çıkartılan madenler seramik sanayiinde değerlendirmek üzere fabrikaların bulunduğu illere sevk edilmektedir.Turistik yerleri: İcikler kasabası yakınlarındaki Sidas Harabeleri, Delikliyar ve Fadıllı Mağaraları başta gelmektedir. Başalan ve Güldürdek ormaniçi dinlenme parkları görülmeye değer mesire yerleridir
Yorumlar
Yorum Gönder